WAARSCHUWING: Onderstaande tekst kan als schokkend worden ervaren.
Als u wilt kunt na het lezen van deze pagina, reageren in het gastenboek.
Berichtjes worden zeker gelezen, en zeer op prijs gesteld.
Ik ga hier vertellen hoe het voor mij was om als kind seksueel misbruikt te worden.
NIEMAND ZAL JOU GELOVEN
Als je dagelijks te horen krijgt: "jij kan helemaal niks, jij bent lelijk, mondje dicht hierover, niemand zal jou geloven".
Dan hakt dat wel behoorlijk in je zelfbeeld! Ik weet het zeker, ik ben echt lelijk, niemand zal mij geloven als ik vertel dat...
Dat wordt dan ook nog eens met flinke klappen en emotionele chantage bekrachtigd.
Als je niet doet wat ik wil, dan pak ik je zus, of je moeder wel. Mijn vader straalde een macht uit, waar wij allemaal doodsbang voor waren. Niet alleen werden wij seksueel misbruikt, alles was anders, achter onze voordeur gebeurde vreselijke dingen.
Hieronder een citaat uit mijn eigen blog:
Ik ben pas zeven…
Wat weet ik van het leven….
Tandjes poetsen… en naar bed. Ik lig in mijn nachtjapon onder de dekens. Ik kan nog niet gaan slapen, want papa komt straks, dat doet hij heel vaak.
Hij gaat mij pijn doen, en zeggen dat ik het fijn vind!.
De trap kraakt, papa komt naar boven. Mijn slaapkamer deur gaat open, en papa komt mijn slaapkamer binnen. Papa is groot, sterk, en weet alles. Als papa straks zegt: “Dit vind jij fijn” dan is dat zo. Ook al doet het eigenlijk pijn, dan ben ik gewoon een aansteller, want papa zegt dat ik het fijn vind. Papa gaat zitten op de rand van mijn bed.
Papa doet mijn nachtjapon omhoog, en trekt mijn onderbroek naar beneden tot aan mijn knieën. Ik voel warme adem in mijn oor. Zijn hoofd met ruw haar als van een harde borstel schuurt langs mijn wang. Ik hoor zijn speeksel, als zijn tong langs zijn afgesleten tanden heen en weer gaat. Hij zegt: “dit vind jij fijn, en ik hoor hoe hij zijn speeksel weg likt uit zijn mondhoek. Een grote stevige ruwe hand omvat mijn nek. De andere hand, ruw droog en ongewassen duwt een vinger in mijn vagina. Schurend doorduwend zegt het speeksel… “Jij vind dit fijn!”. Dit is ons geheim. Het speeksel zegt nog veel meer, maar dat hoor ik al niet meer. Ik ben de glijbaan opgeklommen.
Opeens ben ik weer alleen. Het is voorbij. Ik kan gaan slapen… dat vind ik fijn!
Ik wist niet beter, dacht dat dit bij iedereen wel ongeveer zo ging. Ik kende geen andere vaders, dus kon me niet bedenken dat dit niet normaal was. Onze huisdieren werden gebruikt als levendig voorbeeld. Op die manier wist ik het zeker, als ik niet doe wat hij zegt, dan vermoord hij mij!
Ik kan mij niet alle huisdieren meer herinneren, ook niet wat er allemaal met de dieren gebeurde. Sommige voorvallen zijn echter op mijn netvlies blijven staan. (lees verder...)
